ang Storyline ng buhay

Pasensya na kung naa-adik ako sa kanila.  Hindi ko rin nga maintindihan eh.  Hindi rin naman sila makatotohanan.  Basta ang alam ko lang nakaka-relate ako sa mga katauhan nila.  Madalas nagsisilbi silang mga inspirasyon sa buhay ko.

 

Lagi akong nagtataka kung anong meron sa kanila.  Dinudumog.  Pinapanood.  Ginagaya.  Parang panta-serye at tele-nobela.  Mula kay Eugene at Dennis, Goku at Vegeta, Sakuragi at Rukawa, sina Takumi, Sena, Naruto at Kira.  Isama mo na rin si Shaider at ang babaeng laging kita ang dilaw na panty.  Sila ang mga tinutukoy ko.  Silang mga likha ng mga taong may malupit na imahinasyon.  Silang mga kathang-isip na pilit nakikialam sa buhay ko.

 

Anime nga ba yan?  Eh bakit nakaka-relate ako sa bawat galaw nila?  Bakit parang pilit kong ipina-pattern ang takbo ng buhay ko sa takbo ng mga frames ng drama nila?  Bakit nalulungkot ako sa bawat pighati?  Sa bawat pagkakatalo sa labanan?  Sa bawat pagkabigo?  Bakit nai-inspire ako sa bawat pagsusumikap nilang maging matagumpay?  Bakit sa kanila ako humuhugot ng pag-asa?  Hindi kaya ang buhay ko ang fiction at sa kanila ang real life?

 

Iba’t iba ang mga characters na makikilala mo sa bawat napapanood na anime.  Pero halos lahat iisa lang ang takbo ng istorya.  Ang marating ang rurok ng tagumpay.  Ang magsumikap, harapin ang lahat, maging matatag sa kabila ng lahat na unos na dumaan.  Pag may tiyaga, may nilaga… o sinigang, ika nga sa kasabihan.  Ang minsang masalimuot na umpisa ng istorya ay nagtatapos sa happy ending.  Ganyang ganyan ang gusto kong marating.

 

Kung iisipin ng mabuti, matanda na ako para mahumaling sa mga ganito.  Pero parang mahirap mawala ang adiksyon.  Hindi ko rin mai-alis sa isipan ang mga naiturong leksyon.  Ang mga plot na minsan ay maihahalitulad sa tunay na sitwasyon.  Kagaya nga ng sinabi ng isang bida sa isang anime na napanood ko…

 

“Life is study…”

 

Nagpapatotoo.

 

Ang buhay ay patuloy na pag-aaral.  Patuloy na pagkakamali.  Patuloy na pighati.  Lahat tayo ay estudyante ng buhay, lahat tayo ay dapat matuto.  Lahat din tayo ay magsusumikap at magpupursigi sa pag-abot ng inaasam na resulta: ang TAGUMPAY!

 

Ang katapusan ng storyline natin?

 

Sana parang sa anime din. Happy Ending.