Basag

Ang basag na salamin ay mananatiling basag habambuhay. Katulad ng mga relasyon, tila yata wala nang pag-asang maayos pa ang hidwaang nangyari, ang mga galit na kinimkim, at ang lungkot na dumadapo sa tuwing nababanggit ang isa't-isa. Oo inaamin ko, mataas ang pride ko, pero may hangganan din naman yon, kung sakaling magkaroon ng kompromiso, kakainin ko ang pride ko, alang-alang sa pagmamahal.


Sa tingin ko nagpakumbaba naman ako kahit konti eh. Sinubukan kong lumusong sa alon ng galit, ng walang kasiguruhan, na magparamdam sa iyo. Kung sakali man lamang, mapansin mo sana na gumawa ako ng kaunting hakbang upang magkaroon ng kaunting pag-asa upang magkausap. Pero wala akong nabalitaang pagsagot, marahil sa isip ko, ay hindi pa iyon ang tamang panahon para magparamdam at magpaalala na maaari nang kalimutan kung anuman ang naging alitan.


Ngunit nitong nakaraan lamang, pumasok sa akin ang realidad. Parang salamin na basag... hindi na maaaring ibalik pa sa dati. Magagamit pa siya ngunit hindi na katulad ng dati. Ang mga asal na nakita ang nagpatunay lamang na wala na talagang pag-asa pang maayos ang pilit na inaayos. Ang pagbalewala ang pagpapatunay na marahil hindi pa tama ang panahon, o lipas na ang panahon para ayusin ang lahat. Pagod na rin ako. Hindi ko na nais pang maging magulo ang nananahimik kong buhay. Marami pa akong mga responsibilidad. Mga responsibilidad na noong una ay mahirap matanggap sa kabila ng mga magkasalungat na desisyon. Mga responsibilidad na kailangang gampanan bunga ng mga pagkakamali. Mga responsibilidad na buong pusong tatanggapin, kung anuman ang magiging kahihinatnan sa hinaharap.


Hindi ako katulad ng iniisip mo.  Hindi ako katulad mo.


Kung sakaling magtagpo muli ang ating landas, marahil kaunting sulyap na lang ang maibabahagi ko sa iyo... parang salaming basag... nakikita pero hindi bibigyan ng importansya.

Sana matalo si Money Pakyaw sa linggo...

Sana matalo si Pakyaw sa linggo!!!


Syempre kung Pakyaw fan ka aangal ka.  Nakapa-unnationalistic ko siguro sa tingin mo.  Napaka walang kwenta ako sa paningin mo.  Sa tingin mo kulang ako ng respeto para sa isang katulad niya.  Bakit ayaw kong suportahan ang National Pride ng Pilipinas?  Bakit gusto kong makita na si Dila Hoya ang manalo?


Gusto ko lang makita ang mga pagmumukha ng lahat ng umaaligid sa kanya.  Lalong lalo na si Sabit Singson.  Ang kapal naman kasi ng mukha, kung makapapel eh parang assistant ni Freddie Roach.  Pwede siya cockroach, kung saan-saan lumilipad, ang sangsang naman ng pagkatao.


Sino na naman kaya ang nasa tabi ni Pakyaw sa ring sa linggo?  May kinalaman kaya sa training niya yun bilang isang ganap na boksingero?  Ang pagtabi ba kay Money Pakyaw ay garantiya na makikinabang kayo sa swerte na dala ng isa?  Suportang kaibigan kuno... Bakit?  Ang ibig ba sabihin nun pag wala ka sa tabi ni Pakyaw eh hindi ka na sumusuporta sa kanya bagkus ibig sabihin ay hindi ka na kaibigan?


Eh si Mr. Environment Secretary kaya, nasa ringside din manonood?  Isusuot nya kaya ang kanyang maswerteng baro na balot ng makukulay na bulaklak habang ang mga kababayan niyang nakatira sa Bicol Region ay nagkakandamatay dahil sa baha na sanhi ng malawakang climate change na dulot na rin ng mga environmental issues?  Kunsabagay, mahirap nga naman pag hindi mo nababantayan ang pusta mo... baka mawala na lang sa isang iglap.


At syempre ang number 1 fan ni Money Pakyaw, the “EVIL BITCH” herself.  Ano na naman kayang  speech ang nakaready para sa pagkapanalo ni Pakyaw?


ANG TAGUMPAY NI PAKYAW AY TAGUMPAY NG LAHAT!
MABUHAY ANG PILIPINAS!
ANG GALING NG PILIPINO!


(Manuud kayu ng Pinuy Rikords kasama ku si Kristyo!)


Bakit pag nananalo si Pakyaw dun lang lumalabas ang mga makabayang slogan na mga yan?  Pag natalo si Pakyaw meron kayang sisigaw ng mabuhay ng Pilipinas sa harap ng buong mundo?  Keber ko lang.


Hindi ako galit kay Money Pakyaw, proud ako sa mga unang mga laban niya noon.  Talaga naman nakakataas ng moral ang mga panalo niya noon kahit saang estero at sidewalk ka pa nakahandusay at namamalimos sa buong buhay mo dito sa Pilipinas.  Hindi lang ako natutuwa sa panggagago sa mga Pilipino ng mga umaaligid sa kanya.


INAALAY NI MONEY PAKYAW ANG LABAN NYA PARA SA MGA KABABAYAN NATIN!


Para sa mga mahihirap.
Para ito sa mga kababayan natin walang makain.
Para sa mga kababayan nating pinagkaitan ng hustisya.
Para sa mga kakabayan nating nawalan ng pag-asa sa sistemang bulok.


Para din ito sa mga GANID at SAKIM.
Para sa mga PUMUSTA.
At syempre, para sa mga PARTYMATES nya sa 2010 elections.


Gusto kong matalo si Money Pakyaw sa linggo... anong masama dun???

Sana matalo si Money Pakyaw sa linggo...

Sana matalo si Pakyaw sa linggo!!!


Syempre kung Pakyaw fan ka aangal ka.  Nakapa-unnationalistic ko siguro sa tingin mo.  Napaka walang kwenta ako sa paningin mo.  Sa tingin mo kulang ako ng respeto para sa isang katulad niya.  Bakit ayaw kong suportahan ang National Pride ng Pilipinas?  Bakit gusto kong makita na si Dila Hopya ang manalo?


Gusto ko lang makita ang mga pagmumukha ng lahat ng umaaligid sa kanya.  Lalong lalo na si Sabit Singson.  Ang kapal naman kasi ng mukha, kung makapapel eh parang assistant ni Freddie Roach.  Pwede siya cockroach, kung saan-saan lumilipad, ang sangsang naman ng pagkatao.


Sino na naman kaya ang nasa tabi ni Pakyaw sa ring sa linggo?  May kinalaman kaya sa training niya yun bilang isang ganap na boksingero?  Ang pagtabi ba kay Money Pakyaw ay garantiya na makikinabang kayo sa swerte na dala ng isa?  Suportang kaibigan kuno... Bakit?  Ang ibig ba sabihin nun pag wala ka sa tabi ni Pakyaw eh hindi ka na sumusuporta sa kanya bagkus ibig sabihin ay hindi ka na kaibigan?


Eh si Mr. Environment Secretary kaya, nasa ringside din manonood?  Isusuot nya kaya ang kanyang maswerteng baro na balot ng makukulay na bulaklak habang ang mga kababayan niyang nakatira sa Bicol Region ay nagkakandamatay dahil sa baha na sanhi ng malawakang climate change na dulot na rin ng mga environmental issues?  Kunsabagay, mahirap nga naman pag hindi mo nababantayan ang pusta mo... baka mawala na lang sa isang iglap.


At syempre ang number 1 fan ni Money Pakyaw, the “EVIL BITCH” herself.  Ano na naman kayang  speech ang nakaready para sa pagkapanalo ni Pakyaw?


ANG TAGUMPAY NI PAKYAW AY TAGUMPAY NG LAHAT!
MABUHAY ANG PILIPINAS!
ANG GALING NG PILIPINO!


(Manuud kayu ng Pinuy Rikords kasama ku si Kristyo!)


Bakit pag nananalo si Pakyaw dun lang lumalabas ang mga makabayang slogan na mga yan?  Pag natalo si Pakyaw meron kayang sisigaw ng mabuhay ng Pilipinas sa harap ng buong mundo?  Keber ko lang.


Hindi ako galit kay Money Pakyaw, proud ako sa mga unang mga laban niya noon.  Talaga naman nakakataas ng moral ang mga panalo niya noon kahit saang estero at sidewalk ka pa nakahandusay at namamalimos sa buong buhay mo dito sa Pilipinas.  Hindi lang ako natutuwa sa panggagago sa mga Pilipino ng mga umaaligid sa kanya.


INAALAY NI MONEY PAKYAW ANG LABAN NYA PARA SA MGA KABABAYAN NATIN!


Para sa mga mahihirap.
Para ito sa mga kababayan natin walang makain.
Para sa mga kababayan nating pinagkaitan ng hustisya.
Para sa mga kakabayan nating nawalan ng pag-asa sa sistemang bulok.


Para din ito sa mga GANID at SAKIM.
Para sa mga PUMUSTA.
At syempre, para sa mga PARTYMATES nya sa 2010 elections.


Gusto kong matalo si Money Pakyaw sa linggo... anong masama dun???

The tale of the paranoid - 2 Bishops' call for People Power are legal...

1987 CONSTITUTION PROVIDES FOR PEOPLE POWER:


The constitution dictates that the highest law of the land grants to our people and their organizations the right to "people power".


Section 16, Art. 13 says: "The right of the people and their
organizations to effective and reasonable participation at all levels
of social, political and economic decision making shall not be
abridged. The State shall, by law, facilitate the establishment of
adequate consultation mechanism."


The call of Bishops Diosdado Yniguez of Caloocan City and Antonio
Tobias of Novaliches, Quezon City are legal based on the 1987 constitution.  Apparently Secretary Raul Gonzales is having his regular fits of paranoia regarding the political situations within the country and the statements of the two bishops.  It is really hard for people who are lost in the head to comprehend that the critics of this current administration is actually doing something with legal basis since the Secretary is probably straight minded to the fact that anyone who does not agree with GMA is obviously the enemy.


And in the face of this, peaceful groups assembling has been harassed, detained, and forcibly arrested without basis, including young people, just because the government is consistent with Secretary Gonzales' state of delusion that they still have the majority of support from the entire Filipino people.


Call it what you want but preemption of the Filipino's right to openly demonstrate their sentiments is a violation of the basic human right to organize which is constitutionally allowable, whether crazy or not.


Si Raul Oh!

Marunong din naman magdasal ang demonyo...

Nakakatuwang isipin na ang buong mundo ay nakakatikim ng recession ngunit pilit pa rin ng pilit ang gobyerno ni Arroyo na kahit kailan ay hindi maghihirap ang Pilipinas. Oo nga naman. Sa isang banda, ano pa bang paghihirap pa ang mararamdaman ng milyong milyong mamamayang Filipino? Wala na nga silang makain eh. Hindi na nga tayo maghihirap pa... kasi mamamatay na tayo sa sobrang gutom!


Hindi nga naman tayo maaapektuhan. Magaling ang economic team ni Gloria. Nag-aral siya ng economics. Nag-aral din ng economics ang sekretarya ngayon ng NEDA.  Ano nga ba ang economics at bakit kampante ang gobyerno sa pagsusulong nito?


Ang Economics ay isang pag-aaral sa produksyon, distribusyon, at ang pagbili ng pagkain, gamit, at serbisyo. Ngunit naisip ba nila na walang saysay ang ekonomiya kung ang mamamayan ay walang pambili? Kung ang mamamayan ay walang pagpipilian ng mga bilihin? At anong produksyon ang ipinagmamalaki nila? Karamihan ng mga produktong ibinebenta ay inangkat sa ibang bansa at ang mga sakahan at bukirin natin ay patuloy na ginagawang subdivision at mga malls. Pati mga magsasaka ay nagawa pa nilang lokohin at pangakuan ng libreng abono para sa masaganang ani, na yun pala ay masaganang ani sa eleksyon. Patuloy na niloloko ang mamamayan sa mga pekeng datos ng pag-unlad ng ekonomiya.


RAMDAM NATIN ANG KAUNLARAN! Tila yata applicable lang yan kung ikaw ay miyembro ng gabinete ni Gloria. Habang ang karamihan ng Filipino ay naghihirap, nagpapasasa ang gobyerno sa kabi-kabilang foreign investments at infrastracture projects na lahat ng initial downpayment ay naibulsa na.


Malakas ang loob ni Ginang Arroyo na hindi pansinin ang nag-ngangalit na sigaw ng pagkondena ng nakararami sa mga katiwalian at kalokohan na ginagawa ng kanyang gobyerno simula't sapul pa noong 2001.


Mahirap talagang makonsensya ang ganid at sakim. Wala itong pakiramdam. Sarili lang niya ang kanyang iniisip. Ano pang aasahan mo mga ganyang klase ng tao? Sagad hanggang buto ang pagkamanhid ng mga taong ganyan na kahit siguro sa ikahuling hininga ng mga ito eh kasakiman pa rin ang maiisip.


Nakuha pa nitong gawing biro pati ang pagdarasal.


Nakakatakot isipin na nagagawa ng gobyernong Arroyo na ang kawalang-galang na pagkutya sa banal na pakikipag-usap sa poong Maylikha sa harap ng mga Filipino. Wala na yatang natitirang katinuan at kabaitan ang mga taong ito at pati ang sagradong gawain ay nakukuha pa nilang babuyin ayon sa kanilang pansariling interes.


Kunsabagay, alam naman natin na marunong din magdasal ang demonyo...

May bago kaming laruan, WEEEE...

All work and no play makes one a dumb boy
All play and no work makes one a dumb toy

May bago kami(este si kuya lang pala) na laruan galing sa kanyang ninang...





Kaya masosolo ko na pers lab ko...
Yehey Need For Speed to the max!!!
Sana may mabili pa akong Formula 1...

I Miss...

I made a mistake.

I believe it was two years ago that I decided to distance myself with EPAFI, my very first community involvement activity.  EPAFI stands for Environmental Protection of Asia Foundation, Inc., an non-profit, non governmental organization which helps protects the environment.  To make the story short, I decided to cut any involvement to the organization. 

It was a decision I didn't want to do, but there were certain factors that made me decide to quit.  The organization has taken a lot of my time that there were times I neglected some of my parental duties.  And also, financial problems have started to give me a lot of pressures that broke my wallet, figuratively.  I had a part time job during that time, and I was shuffling my schedules between the organization and my job.  When my earnings was not enough for me to have allowances during my volunteer days at EPAFI, I felt the relationship with the organization was doomed.  I loved working with EPAFI, but I need to seek greener pastures.  It was not enough to cover the daily expenses that even going to the EPAFI office was even very hard.  It was located during that time near the edge of Clark Economic Zone, almost just like going to a remote town with no way of going out after the sun sets. 

Even though Bruce, our chairman, was sometimes eccentric, visionary, meticulous, very much talkative, and was always very demanding in terms of work, most of the time it did not affect me much that I admit I had enjoyed my days with them.  I got McDonalds for free at breakfast every travel to Zambales, ocasionally a pound of burger steak, roasted chicken, and your typical american meal – without rice.  Beach patrols at Pundakit, trips to Capones Lighthouse, dinners and sometimes breakfast at Subic Bay, and even having to drive from Dinalupihan to Angeles one moonless night without any license, hahaha.

Most important of all, I got firsthand experiences on community work, information dissemination about EPAFI and our pet project, the Turtle Conservation Program.  I was one of the facilitators of the first technical seminar on turtle conservation in 2004.  We spent 10 days at the beach preparing the materials, I even had participated in one of DENR's research, although I hated how ugly I looked in the video.  And most of all, I had experiences with live marine turtles and even baby hatchlings.

Right now, I miss all the fun, I even misses James' red Acura Integra 91' traversing the uphill road going to Olongapo in 4th gear having a blue plate that is immune to almost every traffic violations that can be easily created on the spot by traffic enforcers.  I miss Pundakit, Capones, the hatchery, the San Antonio town plaza, Times Square in Subic, Scuba Shack where you can find the best breakfast egg omelets, the bus terminal in Olongapo, Magsaysay drive, and even the Dinalupihan-Porac alternate road.

I miss the baby turtles that I used to hold during hatching season and I miss the sleep at the beach. 

I miss the good old times with EPAFI.

I wish I were still with the organization, for I wouldn't have missed this:

my ultimate crush Kristine H. with Bossing Kabisote

Philippine History: US afraid of a cripple

There was this article I came across, its about the time when the American Government was troubled by one crippled man. I apologize for the selective amnesia that I have been experiencing right now, since I could not in any way remember when and where I have seen the article, which has been probably lost in archives. But some of the parts of the letter that I had saved, I am posting in behalf of you so that at one time during our colorful history, there was a time when the Americans have felt fear for a certain Filipino.

In January 1903 W. H. Taft wrote the US secretary of war about Apolinario Mabini coming back to the Philippines from his exile in Guam:


"The question of the power of the Government to detain Mabini at Guam is not one on which I am called upon to express an opinion. I do think, however, that for self-protection it is within the power of this Government to deny to any person seeking to land within the Archipelago the opportunity to do so unless he will take an oath to be loyal to the Government while in the Islands and to acknowledge the sovereignty of the United States. Such a law is now in force. Certainly the Government of the United States might very well say to Mabini that it would not carry him from Guam to the Philippine Islands unless it could be assured that he would take such an oath and thus be admitted to the Archipelago."


Mabini has been a consistent opponent of American sovereignty and a persistent inspirer of rebellion and insurrection. He was for a long time the chief adviser of Aguinaldo. He has manifested such skill and cunning in his appeals to the people of the Philippine Islands against the American Government, and may be said to be 'the most prominent irreconcilable among the Filipinos.' His physical infirmity, of course, has appealed to the imagination of the Filipinos and to the pity of all who have seen him.


His consistent course of opposition to the Government, in prison, and out of prison, his physical condition as a hopeless paralytic, and his gentle and courteous manner, have all served to place him in the attitude of a martyr and to give him that kind of influence and popularity which it may be supposed would come from such qualities and circumstances.


As a matter of fact, while in custody in Manila he was much more comfortable than when he was at his home, and I presume the same is true of his life at Guam, and that so far as personal comfort is concerned he is better off where he is. If he were allowed to come to Manila he would form a nucleus for all the discontented elements which he would be certain to encourage in every form of plot and conspiracy against the existing government.


Nothing he writes, nothing he says, but contains unjust insinuations against the American Government and its good faith. The claim that he is just as well able now to decide in Guam whether he will take the oath as when he comes to Manila, is a palpable pretence. What he desires is to be brought to Manila, because he thinks that even if imprisoned here he will form a point of concentration for the rapidly diminishing number of irreconcilables in these Islands.


I think it would be unwise to allow him to come unless he is willing in advance, by his oath of allegiance, to agree not to plot against this Government. This Government we are sworn to maintain, and a policy of allowing openly avowed enemies of our Government in our sight to take steps to inaugurate conspiracies and plots against it, is not one that I favor.


All that Mabini has to do to secure his liberty and his return to these Islands is to take the oath by which he agrees that he will not plot and conspire against the existence of this Government. If he is not willing to make this agreement then he ought not to come into the country. One can have an admiration for his consistency and his utterly wild dreams of benefit to his country from independence without being in favor of exposing the Government, which is doing more for the Filipino people than any government did, to the danger of disturbance and conspiracy which his presence would promote and of a possible new insurrection, which could work nothing but misfortune and hardship to the people whom he thinks he loves and would aid."


They say we are often honored by our enemies. This letter reflects the fear and respect the United States had for a quiet cripple who was born in Talaga, Tanauan, Batangas from a poor family, who dreamt of defending the poor, studied law and achieved the title Professor of Latin, and is being immortalized as the “Sublime Paralytic”. Apolinario Mabini, true blooded Batangueño, crippled, intelligent, had not only written the constitution of the first Philippine republic, but had also earn the admiration and respect of even those who are opposed of his vision and goals for the country. He is the only person recorded in history that has been the constant headache of the American government from 1898 to 1903. Not Marcos, not Erap, and certainly not GMA. If the Americans have made fool of the Filipino people for the past century, there was one man who had stood against them and have caused a little bit of fear.



Even Gen. Douglas MacArthur, who was called to give his testimony during the investigation and trial that would later be known as the Lodge Committee of 1902, when asked to describe Mabini could only say:


"Mabini is a highly educated young man who, unfortunately, is paralyzed. He has a classical education, a very flexible, imaginative mind, and Mabini's views were more comprehensive than any of the Filipinos that I have met. His idea was a dream of a Malay confederacy. Not the Luzon or the Philippine Archipelago, but I mean of that blood. He is a dreamy man, but a very firm character and of very high accomplishments. As I said, unfortunately, he is paralyzed. He is a young man, and would undoubtedly be of great use in the future of those islands if it were not for his affliction."

Save Mt. Kanlaon

MT. KANLAON IS LIFE MURDERED BY
RAPACIOUS AND CONSCIENCELESS CAPITALISTS

PUNyaL Statement (Philippine Union for National Liberation)

When we look at Mt. Kanlaon, we see a gasping paradise for myriad species of animals and plants eking out a tottering existence on little more than a patch of what was once a thriving forest. When we stare in amazement at the dominating form of the majestic volcano, we see the center of a vast environmental network that has supported life for farming villages and communities and maintained ecological balance.

Yet, the Lopez-controlled Energy Development Corporation (EDC) is poised to change all these. The EDC has started to cut down trees in the 169-hectare buffer zone of the protected Mt. Kanlaon National Park (MKNP) for geothermal exploration. Aside from the fact that this is plainly illegal, as the buffer zone is considered a protected area by Republic Acts 7586 and 9154, the geothermal exploration threatens the fragile ecosystem of the island of Negros. And for what? The primodial concern for the Lopezes, for which everything else must be subordinated, is nothing more than crass monopolistic profit in the energy sector.

We condemn this wanton destruction of a vital life support for the people of Negros in the name of capitalistic gain. We condemn this genocidal drive for profit that trifles with the lives of many for the enrichment of a few. This licensed murder must be stopped NOW!

We support the legal struggle waged by the Task Force Kanlaon in seeking to enjoin, before the Regional Trial Court of Bacolod City, the unabated geothermal exploration by the EDC within the MKNP buffer zone. In addition to that, we join the growing mass campaign to save Mt. Kanlaon, which is part of our struggle against capitalist exploitation and our fight for social justice, sustainable development and inter-generational responsibility.

Let us not test the wrath of nature. For when it comes its destructive force shall make no distinction between rich and poor.

SAVE MOUNT KANLAON. STOP THE GEOTHERMAL EXPLORATION!

Pagkilos

Kabayan, kelan ka pa kikilos?

Binabagyo ka na ng katiwalian ng gobierno. Sandamakmak na kaso ng scam, magmula sa world’s most expensive highway, sa procurement ng military weapons, pati fertilizer pinatulan na rin, at ngaion pati broadband technology pinasok na rin nila. Hanggang kailan ka mananahimik sa kina-uupuan mo?

Tila yata may selective amnesia ka. Hindi mo na ba naaalala ang pandaraya ng 2004? Kukunsintihin mo na lang ba ang sabuatan nila ni Garci? Dahil ba action star lang ang mahigpit na kalaban nya sa eleksyon? Nagsawalang-kibo ka na lang dahil pakiramdam mo walang alam yung isa mapatakbo ng bansa? Nanahimik ka lang, kasi mas ok ang credentials nia kesa sa acting awards nung isa?

Naalala mo pa kaya ang decada 80? Inilabas mo ang lahat ng emosyon mo nung 1983. Ang sipag mong kinalampag ang bacod ng Malacañan nung 1986. Pinuno mo ang kahabaan ng Mendiola nung 1987. Hinarang mo pa nga ang mga tangke sa EDSA. Kaso… parang nauwi lang sa wala. Yung mga pinaglalaban mo noon, bakit tinatalikuran mo ngaion? Katiwalian, pandaraya, pangungurakot, at karapatang pantao. Hindi ba yan pa rin naman ang isyu ngaion? Napalitan lang ng starting line-up, pero sila sila pa rin ang magkakasama sa iisang team.

Pinipilit mo lagi na walang mangyayari sa pag-aaklas ngaion. Bakit sa tingin mo ba may magandang nangyari sa pag-aaklas nio noon? Ipinahamak nyo lang ang susunod na henerasyon. Nakamit nio nga ang pagbabago ng liderato, pero hanggang dun lang ang naitulong nio. Pinalitan nio nga ang mga namamahala, pero ang sistema pinabayaan niniong lumala. Sabi nio naging malaya tayo, pero ang mga demoniong nagpapahirap at lumalapastangan sa bayan natin, malaya rin.

Oo nga nagpapahayag ka ng pagtutol sa mga kabulukang nakikita mo, pero may ginawa ka ba bukod dun? Mas importante pa yata sa yo ang magliwaliw kasama ng iyong mga kaibigan sa Tiendesitas, Libis, Fort, Makati at Morato. Mas gusto mo pang nananahimik, dahil iniisip mo may mga sariling agenda ang mga nasa likod ng pagkilos. Maghihintay ka na lang ba ulit ng mga tangke sa EDSA bago ka umasta? Ningas-cogon ka lang ba?

Kabayan, karamihan sa atin pahirap na ng pahirap ang buhay, puera na lang siguro kung ang apelyido mo eh Ayala, Lopez, Madrigal, Abalos, Arroyo, Sy, Tan, atbp. Ang ibang kapitbahay mo nagpapa-alipin sa ibang bansa may makain lang ang familia. Ang iba dun umuuwi wala nang hininga. Bawat isa sa atin ay may utang ng mahigit na singcuenta mil sa IMF at World Bank, kasama dian ang magiging apo ng apo mo. Pasalamat ka at may isang Lozada na minsan nag-sacrificio para sa katotohanan, kung hindi eh kaya mo bang bayaran kung sakaling umabot pa sa ciento mil ang sisingilin sa yo na inutang ng gobierno mo pero ikaw ang sasalo?

Kabayan, tama na ang pagmumuni-muni lang, itigil na ang pananahimik lang, tama na ang sadiang pagwawalang-bahala. Kikilos ka lang ba pag ochenta pesos na ang halaga ng bigas? Pag beinte pesos na ang pamasahe sa jeep? Sinasayang mo ang panahon. Simulan mo na ang pagbabago, simulan na ang pagkilos... simulan mo na ang revolucion!

Para naman magkatotoo ang inaasam cong slogan para sa bayan:

“Esta nación será grande otra vez…”

Prestige and Class

While surfing channels looking for local news, I stumbled upon the live broadcast of the UAAP Finals. Although I am not a certified “UAAP student” (i had a brief three an a half year stint with an NCAA school in the 90's), this year's finals had drawn unimaginable crowd.

Ateneo versus De La Salle.

Two prestigious schools. Two schools with a standard above the rest of the educative communities around Philippines. Two bitter rivals for the past decades, from the hard court to the business to the political jungle, alumni of both schools have been haggling it out between themselves on who went to the better school. Their distaste for each other have been immortalized from the NCAA where both schools had started and has continued until today. So, the battle for the basketball championship became interesting in a sort of way, fueling up the rivalries for the green and blue-blooded fanatics.

I was never that attentive of the UAAP happenings, except for last night, I think. The fact that I was an NCAA student, and a little bit of bitterness on my part for having not pursued to study at probably both schools(financial constraints) might have contributed to my lack of interest of the games. Even in college, I seldom watch the games, which is ironic since I came from a High School with 5 basketball courts(excluding the gymnasium), having also a football field and a swimming pool. It's not that I am unsupportive of my school but the games during that time really does have that disinteresting taste in them.  I hated our high-flying, slam-dunking all-star player, who does not have an idea where the West is. Yes, I bought tickets for the NCAA games before, and then I showed them to my PE Instructor, which would be the equivalent of 1 session's attendance, and then I went to the malls.

Last night was probably an exception. I was glued to the channel at the start of the 4th quarter, when the game where very much close since only 3 points separates the two teams. I do not have any idea about the dramatics during the early part of the game. I was merely a neutral spectator, watching the intensity of the game, the players, and the crowd at Araneta.

So, it was startling to witness how De La Salle “snubbed” the awarding ceremonies after the game. I know, it was a bitter pill the swallow - losing against an arch rival, perhaps questionable officiating as seen from other people's points-of-view, humiliation in front of your worst enemy – these are the things that a proud warrior would never wanted to happen.

I remember the saying I saw in one of the basketball courts I played years ago, printed on the walls, although I could not remember where. It goes like this:

“God does not look at how many points you have scored, rebounds you have snatched, or assists you have given... it's how you played the game...”

Obviously, we can easily achieve PRESTIGE, but we cannot teach CLASS.

Bangsamoro nga kaya?

Iniisip ko na masyadong nahuhuli na yata upang maglabas pa ng sariling kuro-kuro tungkol sa isyu ng Bangsamoro Juridical Entity.  Pero sa isang usaping tumatalakay, nagbibigay ng kakaibang reaksyon, kaguluhan, at matinding interes para sa kapakanang pambansa, walang masasabing huli o maagang pagbabalangkas.  Ang anumang kuro-kuro ay mapapakinabangan, lalo na isang napaka-sensitibong isyu na bumabalot ngayon at maaaring magdulot ng masamang epekto sa kapalaran ng ating bansa.

Nasabi na rin lahat ng mga taong may kinalaman o kahit ng mga nababahalang Pilipino ang kani-kanilang saloobin tungkol sa usaping Bangsamoro, pero habang hindi malinaw ang isyu tungkol dito, patuloy itong sisitahin at uusisain ng madlang bayan, sa ayaw man at sa gusto natin.

Hindi ko rin siguro kailangan pang ipaliwanag kung ano ang BJE at kung ano ang magiging epekto nito.  Kung kayo ay wala pang ideya tungkol dito, bilang isang responsableng mamamayan ng Pilipinas, ikaw ay may obligasyon na alamin ang mga detalye nito, lalo na kung ang mga magiging desisyon tungkol dito ay magpapabago sa kasaysayan ng ating bansa.

Tutol ba ako sa BJE?

HINDI ako tutol, pero hindi yun ang katapusan ng saloobin ko. 

Hindi ako tutol sa pagbabalak ng mga Moro na itaguyod ang pansariling pamamahala.  Sa halos limandaang taon na pagpapabaya ng lahat ng nanakop at nanungkulan sa pamahalaang itinaguyod dito sa Pilipinas, walang tunay na nagmalasakit para sa kapakanan ng mga Moro. Kastila, Amerikano, Hapon, at kahit mismong mga Pilipinong namuno ay hindi binigyan ng importansya ang mga kababayan natin sa Mindanao.  Ito sa tingin ko ay isang sapat na rason upang bigyang laya ang sarili sa pagkaka-api.  Halos katulad din ito sa sitwasyon sa isang pamilyang nagsisimulang magkawatak-watak.  Kung ikaw mismo ay ayaw kupkupin ng mga taong dapat na pangangalagaan ka, hindi  mo na sigurong kailangan pang ipagsiksikan ang sarili mo sa kanila.  Sa ganitong punto ako sumasang-ayon kung sakaling payagan ang mga Moro na magsarili.

Sa punto rin ng kasaysayan ng Pilipinas, sinasabi nila na kailanman ay hindi sila nasupil noong panahon ng pananakop ng Kastila.  Naitaguyod nila ang ipinagmamalaki nilang kaharian ng Sultan ng Sulu bago pa man dumating ang mga Kastila.  NGUNIT dito ako magkakaroon ng kaunting di pagkaka-ayon.  Usisain din natin ang kasaysayan.  Bago pa naitaguyod ang kaharian ng Sultan sa Sulu, ang mga LUMAD ang unang naninirahan sa isla ng Mindanao.  Kung usapang "Ancestral Domain" lang naman, di hamak na mas may karapatan ang mga lumad kaysa sa mga Moro na umangkin sa kaninu-ninuang lupain.  Tandaan natin na ang mga lumad ang naninirahan sa kabuuan ng Mindanao, bago pa man dumating at magkaroon ng kaharian at itaguyod ang Islam dito.  At tandaan din natin na napilitang lisanin ang naitaguyod na komunidad at manirahan sa mga bulubundukin ang mga lumad upang maiwasan ang pagkaubos ng kanilang lahi.  Ang mga lumad ay hindi mga orihinal na Muslim, kung susundin natin ang kahulugan ng salitang Moro na nangangahulugang Muslim.  Ang mga lumad ay hindi mga Moro, ngunit halos parehas din ang kapalaran nila.  Pinilit na sakupin ngunit hindi nagtagumpay, at hanggang sa huli ay patuloy na ipinapagsa-walang bahala ng sinumang namumuno sa lipunan, sa ngalan ng kaunlaran.  Samakatuwid, hindi dapat isinama sa usapin ng Bangsamoro ang magiging kahihinatnan ng mga lumad.  Kung gagamitin ulit ang isyu ng “Indigenous People” sa usapang Bangsamoro, malinaw sa kahulugan ng salitang “Indigenous” na ito ay nagpapatungkol sa mga sinauna, aboriginal, at katutubo.  Hindi dito kailanman nabanggit ang mga taong nanggaling sa ibang lugar kahit na ito pa ay nagtaguyod at napanatili ang kanilang kultura sa lugar na napuntahan nila.

Sa usaping kaharian ng Sultan ng Sulu, ito ay isang bahagi na lamang ng nakalipas.  Wala nang nakakaalam at nakakadama ng kahariang ito kundi sa mga libro na lamang ng kasaysayan.  Ang paggigiit ng kaharian ng Sultan ng Sulu sa kasalukuyan ay maihahalintulad ng patuloy na panghihimasok at pagpupumilit na pag-a-angkin ng Tsina sa bansang Tibet.  Ang nakaraan ay lipas na, hindi na kailanman pa maibabalik.

Ang isang hindi ko pa nagugustuhan ay kung bakit pilit na nakikipag-ugnayan ang pamahalaan sa Moro Islamic Liberation Front.  At kung bakit din tinatangkilik ang mungkahi ng MILF para sa paghiwalay ng Bangsamoro sa Pilipinas.  Tandaan natin na ang MILF ay itinaguyod lamang upang maghasik ng lagim sa bansang Pilipinas.  Ang hangaring pagpapalaya ay isang pagbabalat-kayo lamang ng samahang itinatag ni Hashim Salamat, sa hindi natin malaman na dahilan.  Si Hashim ay humiwalay sa grupong Moro National Liberation Front(MNLF) na nagsusulong ng pansariling pagpapalaya sa ngalan ng kapayapaan at matiwasay na pag-uusap.  Ang MNLF ang tanging samahan na tanging kinikilala ng OIC(Organization of Islamic Conference) upang makipagkasunduan sa pamahalaan tungkol sa kapakanan ng mga Muslim sa Mindanao, samantalang ang MILF ay nagsisilbing terorista sa mata ng buong mundo hindi lamang ng Pilipino.  Ang MILF, kasama ng AL QAEDA at ng ABU SAYYAF, ang patuloy na nagpapatunay na walang ibang hangarin ang mga nasa likuran ng samahang ito kundi ipalaganap ang Islam sa pamamagitan ng karahasan.  Heto at may nagsusulong ng mga kapakanan ng mga tumatangkilik ng Islam sa mapayapang paraan tulad ng MNLF ngunit patuloy pa rin nakikisawsaw sa isyu ang ibang samahang halang ang kaluluwa at walang habas na naghahasik ng lagim hindi lang sa mga Kristiyano pati na rin sa kapatid nilang Muslim.

Ano nga ba ang tunay na isinusulong ng MILF?   At sino ang tunay na makikinabang?  Bangsamoro nga kaya?  Ang relihiyong Islam?  Ang kaharian ng Saudi?  O pati kaya ang Malaysia?

Kung ninanais ng mga Muslim ng otonomiya o ang pansariling pamamahala, hindi ko ito tututulan.  Marahil ito ang magiging ugat ng kapayapaan sa buong bansa, at pag-unlad ng mga bayan at mga lugar na pinabayaan ng pamahalaan sa loob ng maraming taon.  Maaari ding kabaligtaran ang mangyari.

Kung anu pa man ang magiging kahihinatnan ng isyu ng bangsamoro, mananatili pa ring basag ang relasyon ng mga Kristiyano at Muslim dito sa Pilipinas.  Mananaig pa rin ang dikta ng relihiyon para sa kapakanan ng kanya-kanyang grupo.  Pagbubuklurin pa rin ng pulitika at kultura ang bansa.  Pag-aalipusta pa rin ang pangunahing tingin sa isa't-isa.  Parang tubig at langis, mahirap paghaluin.

Hindi ako tutol sa pagsasarili ng mga Moro.  Pero dapat malinaw kung tunay na kalayaan ang isusulong nito, kung sino ang tamang magsusulong nito, at ang mga tunay na makikinabang nito.

Pagbabalik-tanaw...[kasalanan ni Badong]

Bukas, nakaka-dalawang taon na pala ako kung tutuusin. Pagtingin ko kanina sa site ko, September 7 nung 2006 pala ako nakagawa ng account dito. Ang bilis pala talaga ng panahon, akala ko kahapon lang yun. Matagal-tagal na rin pala akong namemerwisyo at nakikipagkulitan. At dahil wala rin lang naman akong magawa dahil hindi maayos na gumagana ang utak ko ngayon, pagbigyan nyo muna akong magbalik-tanaw at alalahanin ang dalawang taong makulay(o magulo) na buhay ko sa Multiply...

ANG MAY PAKANA

Si Badong! Si Badong na may malay! Si TRUEASIATIK na halos apat na taon ko na rin kakilala nung panahon na yun. Siya ang nagpumilit na gumawa kami ng multiply account, at alam nyo kung bakit? Para lang magpalitan ng MP3. Dahil noon kahit wala kang account basta naka for everyone ang music list mo eh pwedeng i-download. Palibhasa eh mga adik sa musika, lalo na yung pang hiphop at RNB na kabisadong-kabisado ni Badong, ayun, at dun na lang naghingian ng mga kanta. Lagi akong nanghihingi ng remix na CD kay Badong, ayaw naman mamigay. May nakuha ako sa kanya, kaso nga lang isang taon nang laos yung kanta nung nakuha ko ang CD.

BAKIT PLORWAKS?

Hehehe... eto na naman tayo. Ewan ko ba kasi, yun na ang tawag nila sa akin simula't sapul pa sa Opismeyts. Kesa naman gumawa ako ng ibang pangalan na account(gusto ko sana ladiesman217, kaso ang layo ng itsura ko kay Shia LaBeouf), eh di dun na lang sa alam kong madali nilang makikilala at matatandaan. Tutal ginawa na rin naman first name ni Badong sakin yun eh.

ANG SIMULA

Nung una, mas marami pa ang MP3 kesa sa blogs, videos, pictures, reviews, links, at wala pang guest book. Nagbubukas lang talaga dahil sa MP3. Naging kaugalian na sa multiply mag download kapag hindi umubra ang unang paraan, ang file transfer sa Yahoo Messenger. Hala, sige, upload. Download. Upload ulit. Download. Instant, may MP3 ka kaagad, isang mensahe lang sa messenger, at pwede mo pang iwanan sa account mo na kahit mag log-out ka eh mada-download din naman ng nanghihingi. Palagay ko yan din ang pangunahing dahilan kung bakit pinagbawalan na ang pagda-download ngayon ng music sa multiply. Kasalanan din kaya ni Badong?

Unti-unti, nagkalaman ang multiply. Nakakabagot din naman yung puro MP3 lang. Nag-umpisa sa kaunting blog, review, links, upload ng pictures, at tumambay sa multiply ni Badong na puro sexcapades ang nakalagay sa blog. Lintek, binitin lang ako sa istorya ni Tita Malou, natapos ba yun? Tsaka yung babae sa dorm, kumusta na kaya siya? Nagre-review pa kaya siya?

ANG KINALAUNAN

Kwela ang dating karamihan ng mga post ko. Puro kalokohan daw sabi ni Badong. Ayaw niya kasi mag-share ng mga document files nya ng mga sexcapades, ipo-post ko sana eh. So, kelangan mag-improvise. Mula sa mga nakakalap na balita, mga larawan, at kung ano pang nauuso, pinilit ginawan ng kwento upang malibang(o magoyo) ang mga mahilig mamasyal. Nakakatuwa na naging turning point yata ng multiply site ko eh doon sa DELETE issue ni Badong. Si Badong talaga ang may pakana nun, ginawan lang namin ng kaukulang pagpuna. Nakakabwisit nga naman eh, buti sana kung kami may kasalanan, dinamay lang kami, tapos kami pa ang lumabas na masama. Inang ko! ENGLISH yun! Pers taym ko yatang mag-sulat ng ganun. Kadalasan ang ingles lang sa mga nisusulat ko eh Hi! Hello! How are you tsaka Sincerely Yours. Nosebleed din ako ng halos kalahating araw dun. Salamat sa may-akda ng diksyonaryong ginamit ko, medyo nabawasan ang hirap sa pagsalin ng mga ikinuwento sa wikang ingles. Hindi pa naman ako sanay. Don't English me, I Panic! Sa madaling salita, marami ang nakisimpatiya kay Badong dahil sa sulat ko na dapat sana ipapadala namin kay Tiya Dely, kaya lang kapuso si Badong at gusto niya sa Magpakailanman, Hindi Magbabago.

ANG HINAHARAP

Hindi po ito usapang boobs. Porke may nakita kayong hinaharap eh wag nyong isipin na usapang suso at utong ito. Ano nga ba ang mangyayari pa sa susunod? Hindi natin alam, dahil ang pagbabago kusang dumarating yan. Dalawang taon pa ulit, ano na kaya ang laman nito? Ano na kaya ang mga pinaggagawa ko? Bababa kaya si Gloria? Teka ba't may nasingit na nuno sa punso dito sa usapan?

Basta, ang mahalaga, may pumapasyal dito sa multiply ko. May nagko-comment kahit na korni ang naka-post. May natatawa paminsan-minsan. May naiiyak paminsan-minsan dahil masakit daw sa mata ang background color. May nagogoyo rin paminsan-minsan. May natutulungan din na humihingi ng tulong o payo. Payo hindi payong. Lalo na yung mga kaibigan ko. Pwede na rin yung mga nag-delete kay Badong na dinamay ako. LOL.

Basta ang mahalaga, masaya kayo... yun yun eh... kaya may Multiply!

BRB, baka ngayon may magawa na akong theme...

Laugh Trip muna habang nasa Mabalacat ako...

Bobo: pare hulaan mo ugali ko, nagsisimula ng letter A
Pare: approachable?
Bobo: mali
Pare: amiable
Bobo: mali pa  rin
Pare: o sige, sirit na nga
Bobo: Anest


Policeman  arresting a prostitute
Prosti: I am not selling sex
Police: Then  what are you doing?
Prosti: I'm a saleswoman selling condoms with free demo.


Bush: What are the pollutants in your  country?
Jingoy: We have lots of pollutants.. ..we have sisig, kilawin, chicharon, mani
Erap: Anak, may nakalimutan ka, Boy Bawang  (cornik).


Tindero: Hoy, bili ka gatas ng baka. P10 piso lang isang baso
Manong: Ang mahal naman, may tig piso lang ba nyan?
Tindero:  Meron po, pero kayo na po ang dumede sa baka.


Pasyente: Dok,  bakit po ganito ang operasyon sa ulo ko?
Halos kita na utak  ko
Doctor: Ok lang yan, yan ang tinatawag na open minded.


A naked girl takes a taxi
Naked Girl:  'Bakit ka nakatitig sa katawan ko, ngayon ka lang ba nakakita ng hubad?'
Driver: 'Hindi po miss, iniisip ko lang kung saan nakatago  pamasahe mo'


BEAUTY CONTEST
Emcee: What's the big problem facing the country today?
Contestant: Drugs
Emcee: Very good, why do you say  that?
Contestant: Ang mahal kasi eh!


Amo: Bakit ka  umiiyak?
Katulong: Sabi po ni dok tatanggalan po ako ng butlig
Amo:  Butlig lang iiyak ka na...
Katulong: Kasi ok lang kung right lig or  left lig lang
po…pero bakit naman butligs pa.....


Doc: For your health take only a cup of rice, lean meat
and a saucer of kangkong.  Fruits for dessert and lots of juice....
Fat guy: Doc, shall I take them before or after meals?


Kodigo
Nahuling may kodigo ang estudyante..  .
Guro: Ano 'to?
Estudyante: Prayer ko po, ma'am!
Guro: At bakit  answers ang nakasulat?
Estudyante: Naku!  Sinagot na ang prayers ko!


SIOPAO
Kulas: Miss, isa ngang  siopao... 'yung babae.
Waitress: Babaeng siopao?
Kulas: Oo. 'Yung  may papel na sapin. Kumbaga, napkin.
Waitress: Ahh, ganun po ba? Lalaki  po ang nandito.
Kulas: Lalaki?
Waitress: Kasi po, may itlog sa  loob.


A Chemistry teacher  asked a sexy student, 'What are NITRATES?
The student replied shyly,  'Ma'am, sa motel po. NITRATES are higher than day rates!'


Usapan ng dalawang mayabang...
Tomas: Ang galing ng aso ko! Tuwing umaga, dala niya ang dyaryo sa akin.
Diego: Alam  ko.
Tomas: Ha? Paano mo nalaman?
Diego: Ikinukuwento sa akin ng aso  ko.


WHO'S GUILTY?
Wife dreaming in the middle of the night  suddenly shouts,
'Quick, my husband is back!'
Man gets up, jumps  out the window and realizes,
'Damn! I AM the husband!'


Josh: Kumusta ang  assignment?
Ricardo: Masama. Wala akong nasagutan. Blank paper ang ipinasa ko.
Josh: Naku, ako rin! Paano 'yan? Baka isipin nila, nagkopyahan tayo?!


Dok: May taning na ang buhay mo.
Juan: Wala na bang pag-asa? Ano po ba ang dapat kong gawin?
Dok: Mag-asawa ka na lang ng pangit at bungangera.
Juan:  Bakit, gagaling po ba ako ru'n?
Dok: Hindi, pero mas gugustuhin mo pang  mamatay kesa mabuhay!


Lito: Pare, ano ba ang kaibahan ng H2O sa  CO2?
Joseph: Diyos ko naman! Di mo ba alam 'yun?!
Ang H2O ay water!  At ang CO2...cold water.


Gustong malaman ng magkaibigan kung may basketbolan sa langit.
Nagkasundo sila na kung sino ang unang mamatay ay babalik upang
sabihin kung may basketbol sa langit.
Naunang  namatay si Dado...
Isang gabi, may narinig na boses si Rodel na parang kay Dado.
'Ikaw ba 'yan, Dado?' usisa ni Rodel.
'Oo naman!' tugon ni  Dado.
'Parang hindi totoo!' bulalas ni Rodel.
'O, ano, meron bang  basketbol sa langit?'
Sagot ni Dado, 'May maganda at masama akong  balita sa 'yo.
Ang maganda, may basketbol doon. Ang masama...
kasali ka sa makakalaban namin bukas!'  (ngek!)


Usapan ng dalawang bata...
Junjun: Magaling ang tatay ko! Alam mo, 'yang Pacific Ocean ,
siya ang humukay nun!
Pedrito: Wala 'yan sa tatay ko! Alam mo, yung Dead Sea ?
Junjun: Oo...
Pedrito: Siya ang pumatay nun!


Stewardess: Do you want a drink, sir?
Sir: What are my choices?
Stewardess: Yes or No.


Misis: Hindi ko na kaya 'to! Araw-araw nalang tayong nag-aaway
Mabuti pa, umalis na ako sa bahay na 'to!
Mister: Ako rin, sawang-sawa na! Away rito, away roon!
Mabuti pa siguro, sumama na ako sa 'yo!


Misis: Delayed ako nang one month pero huwag mo  munang ipagsabi. Nahihiya ako...
Mister: Okey.
Kinabukasan, dumating ang taga-Meralco. ..
Taga-Meralco: Misis, delayed po kayo ng one month.
Misis: Ha? Bakit mo alam?
Taga-Meralco: Nasa record po.
Misis:  Sasabihin ko ito sa Mister ko.
Mister: (Galit at nagpunta sa Meralco.)
Bakit naka-record diyan na delayed ang misis ko?
Taga-Meralco: Kung gusto ninyong mawala sa record, magbayad kayo!
Mister: Eh kung ayokong magbayad?
Taga-Meralco: Puputulan kayo!
Mister: Eh anong gagamitin ni misis?
Taga-Meralco: Pwede naman siyang gumamit ng  kandila.


Advantage at disadvantage ng may-asawa...
ADVANTAGE:  'Pag kailangan mo, nandiyan agad.
DISADVANTAGE: 'Pag ayaw mo na,  andiyan pa rin!


What is the difference between a girlfriend, a call girl and a wife?
Sagot: Post paid, pre paid, unlimited.


Sa isang  classroom...
Titser: Class, what is ETHICS?
Pilo: Etiks are smaller  than ducks.
Titser: Okey, that duck will lay an egg in your  card.


Juan: Pare, noong mayaman pa kami, nagkakamay
kaming  kumain. Ngayong mahirap na kami, nakakutsara na.
Pedro: Baligtad  yata?
Juan: Mahirap kamayin ang lugaw, pare!


Umuwi si mister nang 4:00 AM at nakita  niya ang kanyang misis na may katalik na lalaki sa kama ...
Misis:  (sumigaw) SAAN KA GALING?!
Mister: Sino 'yang katabi mo?
Misis:  GRABE KA! HUWAG MONG IBAHIN ANG USAPAN!


Rodrigo: Bakit bad trip ka?
Harry: Nagtampo sa 'kin ang utol ko.
Rodrigo: Bakit  naman?
Harry: Nakalimutan ko kasi ang birthday niya.
Rodrigo: 'Yun lang? Anong masama ru'n?
Harry: Ang masama ru'n... twins kami!  Twins

Ang lakad...

Habang ang karamihan ay nahumaling sa muling pagsasama-sama ng Eraserheads sa Taguig nung sabado, nag-gayak din ako ng lakad.  Hindi upang manood sa konsyerto ng pinakasikat na banda sa buong Pilipinas, kundi upang pumunta sa paborito kong lugar na pinagtataguan.  Sa tuwing magba-byahe ako papuntang Batangas, kakaiba lagi ang pakiramdam.  Naiiwan ko ang mga problemang lagi na lang pumapalibot.  Punyeta... halos buong buhay eh puro problema na lang yata ang sasalubong sa atin.  Sa pagpasyal ko ulit sa amin sa Talisay, nag-iiba ang aura ng mukha ko, habang palapit ng palapit ang sinakyan kong pampasaherong dyip sa aming bahay.  Ginabi na rin ako, may importante pa kasing nilakad nung sabado ng hapon. 

Madilim ang kalsadang tutumbok sa pintuan ng bahay pagbaba ko sa harap ng eskwelahan.  Kung sa Maynila ito, malamang matatakot ka sigurong dumaan dun.  Iisipin mong may holdaper na nag-aabang at minamatyagan ka sa isang sulok.  Pero sa Maynila yun, dito malamang may makasalubong ako na isa sa kapitbahay, kamag-anak, o kakilala ng pamilya na sabik na mangumusta.  Ang sarap ng buhay pag ganun ang sumasalubong sayo at hindi patalim o kaya baril.

Wala pa rin naman pagbabago sa bahay, ang tiyo lang ang naabutan na nanonood ng telebisyon.  Nagpasabi naman akong darating ako, medyo ginabi na nga lang.  Nakaplano na talaga ang pagpasyal ko nung nakaraang linggo pa, kaya lang maraming inasikaso at medyo masama ang pakiramdam kaya hindi ko na rin itinuloy. Kinumusta ko ang tiyo na nung isang buwan lang ay nakagat ng aso ng kapatid ko na iniwan nila dun sa bahay nung bumalik siya sa Doha at ang pamilya niya ang bumalik sa Mandaluyong at doon ulit tumira.  Maayos naman ang kalagayan niya, hindi naman napasama ang pagkagat sa kanya.  Medyo nangayayat nga lang yung aso.  Ang alam ko may anting-anting ang tiyo ko eh, baka niligtas siya nun, hehe.

Kinabukasan, ang aga kong nagising, alas singko, pero hindi mabigat ang pakiramdam.  Doon lang ako nakakaranas ng maayos na gising kahit puyat.  Nagkape sa terasa, nag-agahan, at pagkatapos naghalungkat ng mga gamit.  Kaunting punas at linis, at ayos ng mga gamit.  Ang aga pa, wala na akong gagawin.  Makatambay nga muna sa mga pinsan ko sa may lawa. 



Sinalubong agad ng pinsan at nagkumustahan pagdating ko sa tabi ng lawa.  Mahina raw ang kita ngayon, walang gaanong turistang pumapasyal.  Pero maswerte nung araw na yun may tatlo silang bisita na ihahatid sa pulo.  Isang linggo na ang dumaan nakaka isang kustomer pa lang daw sila.  Wala daw gaanong namamasyal ngayon sa bulkan, epekto yata ng giyera sa Mindanao.  At umabot ang kwentuhan simula alas dyes hanggang alas tres.  Dun na rin ako nagtanghalian, naubos ko pa rin ang inihanda kahit na mabibighani ka sa tanawin habang kumakain.

Sayang at matatapos ang araw na luluwas din ako.  Kung pwede lang dun na mamalagi.  Kung pwede lang dun na maghanap-buhay.  Kung pwede lang dun na manirahan malayo sa mga problema at mga taong nakapalibot sa tinitirahan namin ngayon.  Kung pwede lang.  Kaso hinde pwede eh.  Paggising ko bukas, puro TUPPERWARE na naman kaharap ko.  Paggising ko tatambad na naman ang mga pasaway.  Paglabas ko ng bahay, puro siraulong traysikel drayber at jeepney drayber na pinagkaitan ng Diyos na ngumiti.  Puro reklamo sa lahat ng makasalubong mo.  Puro usok na pumapatay sayo. 

Di bale, kahit isang araw lang nakatikim din naman ako peace of mind.  Yung iba nga dyan sampung taon nang namatay, eh hindi pa nakakatikim.

The Parable of the Scorpion and the Frog

One day a scorpion was trying to cross the river when it spotted a frog attempting to swim at the water.

SCORPION:  Can I ride on your back while you cross the river?  I want to go to the other side too.

FROG:  I am afraid that you might kill me afterwards.

SCORPION:  I promise, I will not kill you.  You will help me cross the river, so how can I kill someone who is willing to help me?

And so the frog agreed to bring the scorpion across the river, carrying the scorpion at its back.  But after they crossed the river, the scorpion stung the frog with its poisonous tail.  As the frog was dying, he asked:

FROG:  Why did you kill me?

SCORPION:  BECAUSE IT IS MY NATURE!


May lesson ito...
Kung mamumulat lang tayo sa mga pangyayari ngayon sa bansa...

Pati ba naman sa Sports...

Binabati ko si Willy Wang sa pagkapanalo niya ng gintong medalya sa Beijing.

Pero teka muna, bago tayo magpunyagi sa tagumpay ng ating kakabayan, may gusto lang akong iparating sa ating “MAHAL” na gobyerno:

PUNYETA kayo! Wag nyong pinaglololoko ang mga Filipino!

Hindi kami BOBO para hindi maintindihan ang ibig sabihin ng salitang “OLYMPIC Event” at “TOURNAMENT”. Si Willy ay nanalo sa Wushu Tournament na ginanap sa Beijing din mismo, na nagkataong isinabay doon din sa pinag-ganapan ng katatapos lamang na Olympics. Hindi rin kami BOBO para maniwalang Olympic Event ang Wushu dahil hindi ito naka lista sa talaan ng Medal Tally sa Olympics. Nagpapaniwala kayo sa Tsina na mahigit limandaang taon na tayong pinaglololoko. Hindi naman kami TANGA upang maniwala na ginamit na lugar ng pagdadausan ng torneo ang Beijing para magmukhang saklaw ito ng Olympics.

Kung Olympics lang naman ang usapan, eh, sa tingin nyo kaya makukuha natin ang gintong medalya sa Wushu, na isang laro na nagmula sa Tsina mismo? Kung Olympic event yan, sa tingin nyo kaya may pag-asa tayo sa mga intsik sa Wushu? WALA maski isa. Siguradong gagawan ng paraan ng Tsina na makuha nila ang gintong medalya dyan, sa anumang paraan, upang ipandagdag sa medal tally nila sa Olympics upang ipakita sa buong mundo ang kanilang kakaibang galing sa larangan ng palakasan.

Hindi sa binabalewala natin ang tagumpay na nakamit ni Willy Wang, pero sana wag na po tayong sumakay sa pagkapanalo niya kasi wala naman tayong naitulong. SARILING SIKAP ng tao kung bakit siya nanalo sa paligsahan. Wag na po tayong sumakay sa kasikatan ng tao, kung noong bago siya sumali sa paligsahan eh ni katiting na pansin hindi ninyo magawang ibigay. Pagkatapos ngayong nanalo siya nagkukumahog kayong magmalaki na para bang kayo ang pangunahing dahilan ng tagumpay ni Willy. Wag na kayong magpapapogi, kung pwede lang! Kahit magpa plastic surgery pa kayo kay Dra. Belo, hindi na matatakpan ang kapapalkan ninyo, kahit sa larangan ng Sports. Kaya pala translation ng SPORTS sa Tagalog ay PALAKASAN - palakasan ng impluwensiya at pakapalan ng mukha pala ang ibig sabihin nito.

Kung pwede lang, patahimikin na ninyo ang sambayanang Filipino! Pati ba naman sa SPORTS ginagawan ninyo ng kasinungalingan at katarantaduhan? Maawa naman kayo sa sarili ninyo, kahit huwag na samin. Hindi naman kami ang babalikan ng karapatang parusa pagdating ng paghuhukom. Kung gusto ninyo, si Manny Pacquiao na lang ang uto-utuin ninyo. Siya na lang ang gamitin ninyo kung sa tingin ninyo ay maibabalik sa inyo ang tiwala ng sambayanang Filipino. Wag na kayong mandamay ng inosente...

Binabati ko ulit si Willy Wang sa kanyang tagumpay! Sana lang hindi siya mauto ng pamahalaan natin katulad ng milyong milyong Filipino na nauto nila simula pa nung 2001.